Rozdział 14

(rok 2017)

*Eian*

Dojechaliśmy na miejsce. Brandon pierwszy wyskoczył z auta i wbiegł do domu, zderzając się w drzwiach z Brennanem.

- Um... Sorry. - rzucił, patrząc Benko prosto w oczy.

- Nie szkodzi. Miło, że taki przystojny chłopak na mnie wpadł. - Bren posłał mu promienny uśmiech. On ewidentnie coś czuje do Hudsona.

- Yyy... Dzięki? - odparł lekko pytająco.

- Może wejdziemy? - zaproponowałem.

- Pewnie. - perkusista wpuścił nas do domu, a sam gdzieś poszedł.

- Brandon? Eian? Co tu robicie? - Savi, wyraźnie zaskoczona poderwała się z kanapy, gdzie obściskiwała się z Tylerem.

- Mamy wiadomość. Od Lexa. - oznajmiłem.

- Jaką wiadomość? - spojrzała na nas zaciekawiona.

- Widziałem się z nim dziś. Przyjechał do LA po resztę swoich ubrań. O osiemnastej miał samolot, leciał tam gdzie kupił ranczo. - Brandon zaczął jej opowiadać o spotkaniu z Flagstadem.

- Powiedziałeś mu, i co? - Savannah wyraźnie się przejęła.

- Powiedział, że nic to nie zmieni, a z jego gestów czy ruchów nic nie szło wywnioskować. - Brandon przytulił siostrę.

- Co? Savannah jest w ciąży? - Tyler dopiero się ocknął.

- No tak. Z Alexem. - potwierdziłem.

- Wiesz co księżniczko? - odwrócił się twarzą do dziewczyny. - Przypomniałem sobie, że mam narzeczoną. Sorry, śliczna. - rzucił beznamiętnie i poszedł do siebie.

- Tylko nie płacz. - przytuliłem Hudson. - Masz nas. Swoich prawdziwych przyjaciół. - pogładziłem jej włosy. - No i jeszcze bliźniaki. Cześć szkraby. Tu wujek Eian. - pogłaskałem ją po brzuszku, a ta uśmiechnęła się lekko.

- Mam nadzieję, że nie piłaś alkoholu od kiedy wiesz? - spytał ją brat.

- Oczywiście, że nie. Nie umiałabym ich skrzywdzić... - dotknęła ręką brzucha. - Są częścią mnie i Alexa...

Tę noc spaliśmy u Brennana w Santa Barbara, a o poranku ruszyliśmy w drogę powrotną. Pędziliśmy 100km/h po leśnej drodze, gdy nagle wyskoczyła sarna.

- Bren uważaj! - Brandon chwycił ręce Benko na kierownicy, a nogą wcisnął hamulec. Udało się.

- Dzięki Brandon. Nie wiem jakby to się skończyło, gdyby nie Ty. Tyle razy tędy jeździłem i nic się nie działo... Dziękuję. - uśmiechnął się serdecznie.

- A może tak ru... - zacząłem, ale nie dokończyłem, bo zobaczyłem jak Brandon i Brennan się całują. Rozumiecie? Oni się całowali! - Ekhem. - odchrząknąłem. - Jedziemy dalej?

- Tak, tak. - Benko odsunął się od Hudsona i odpalił silnik.

Ciekawe, jakie jeszcze niespodzianki czekają mnie jako cześć The Heirs...