Rozdział 2

(rok 2017)

*Savannah*

Siedziałam w biurze i segregowałam dokumenty, gdy wrócili chłopacy.

- Gdzie jest Alex? - zapytałam, a mój brat podrapał się po głowie.

- No właśnie, Brandon gdzie zgubiłeś Flaggy'ego? - Brennan spojrzał się na niego i oparł dłonie na biodrach.

- Przecież szedł za nami... Nie mógł od tak zniknąć... - odezwał się Eian i usiadł na krześle przy biurku, a następnie upił łyk herbaty z mojego kubka.

- A widzisz go tutaj? - spytałam, wyraźnie już zła.

- No, nie widzę... - McNeely rozejrzał się po pomieszczeniu.

- Musimy iść go szukać. Na zewnątrz nie jest zbyt ciepło, a zmierzch zapada coraz szybciej. - wstałam od biurka i ubrałam płaszczyk oraz szalik.

- Savi ma rację. Chodźcie chłopcy. - Brandon delikatnie mnie objął i opuściliśmy nasz zakład pogrzebowy. - Ja i Bren pójdziemy w lewo, a wy idźcie w prawo. - zarządził mój brat.

- Zgoda. - przytaknęłam i chwyciłam się Eiana pod ramię.

Rozeszliśmy się i zaczęliśmy poszukiwania.

- Alex! Alex, gdzie jesteś!? Alex, no! - wolałam.

- Flagstad nie mógł daleko odejść. - McNeely próbował mnie uspokoić. - Znajdzie się.

- Mam taką nadzieję... - westchnęłam. - Może weźmiemy po kebabie? - wskazałam na budkę z fast foodami.

- Okay. W sumie to jestem już głodny. - zgodził się, więc podeszłam do okienka i zamówiłam dwa kebaby na wynos.

Wieczorem spotkaliśmy się u mnie i Brandona w domu.

- Ani śladu Flaggy'ego. - oznajmiłam przy kolacji.

- U nas też. - dodał Brennan.

- To gdzie on do cholery jest? - zapytał Eian. - No chyba nie zniknął w jakiś magiczny sposób? Takie rzeczy to w bajkach, a nie tu.

- Może wrócił od razu do siebie? - zaproponował Brandon.

- A próbował ktoś się z nim skontaktować? - Benko dopiero nas uświadomił, że przecież możemy zadzwonić na komórkę Alexa.

- No nie, ale teraz to zrobię. - wyjęłam telefon i wybrałam numer do chłopaka.